கலைந்த ஓவியம் 16

Copyright ©️ 2019 - 2024 Ezhilanbu Novels. All rights reserved. According to Copyright act of India 1957, no part of the stories in this site may be reproduced, or stored in retrieval system, or transmitted in any form or by any means, electronic, mechanical, photocopying, recording, or otherwise, without express written permission of the admin and the authors.
- legal team, Ezhilanbu Novels

தங்களை பற்றி அவன் என்ன கூறுவான் இவன் என்ன கூறுவான் என வெளியாட்களை பற்றி நினைக்க ஆரம்பித்து விட்டோமெனில் அந்த வாழ்க்கையே நரகம் தான் அல்லவா….அந்த நரக வாழ்க்கையை நிவியும் சரி நவினும் சரி யோசித்தது இல்லை

தான் கண்டது கனவு என்பது சரவணன் அழைத்து தான் புரிந்தது.. அவள் அவனிடம் பேசிய வார்த்தைகளின் வீரியமும் புரிந்தது… சாதாரண ஆண் மகனை அப்படி கூறினாலே அத்தனை கோபம் வரும்… இவனுக்கு கோபம் வந்துருக்கும் என்பதை விட மனதால் நிச்சியம் காயப்பட்டு இருப்பான்… தன் பக்க காதலையும், நிலைமையும் முதலில் சொல்லி விட வேண்டும் என நினைத்தவளின் கன்னங்களை தட்டினான் சரவணன்… எதையோ யோசனை செய்து கொண்டிருந்தவளை அழைத்து அழைத்து பார்த்த சரவணனனோ காரை ஓரமாக நிறுத்திவிட்டு “பாப்பா என்னடா ஆச்சு,…” என அவளின் கன்னத்தை தட்டினான். அப்போது தான் நினைவு வந்தவளாக”அண்ணா…” என்றாள் படபடக்கும் இதயத்துடன்

காட்டு வேலைக்கு செல்லும் தாய், தந்தை, அவர்களின் ஒரு நாள் கூலி அப்போது இருவருக்கும் சேர்த்து முண்ணுத்தி ஐம்பது தான்.சந்தை செலவு போக வீட்டு கடன், பள்ளி செலவு என போக சேமிப்பு என்பது இருந்தது இல்லை, தீடிரென உடம்பு சரியில்லை என்றாலும் அவசரத்திற்கு பணம் என்பது இருக்காது… இப்படிபட்ட சூழ்நிலையில் வளர்ந்தவன் தான் கிருஷ்ணன்… கொடிக்கு அப்போது எழு வயது தான் அவளுக்கு அந்தளவிற்கு விவரம் இல்லை, ஆனா கிருஷ்ணாவுக்கு நன்றாகவே வீட்டின் நிலை தெரிந்தது…

அப்படி ஒரு நாள் தான் என் தங்கை இறந்து விட்டாள் என்று சென்ற மூர்த்தி திரும்பி வரும் போது தன் தங்கை மகன் அங்கேயே வர சொல்கிறான் உறவில்லாமல் இருக்கும் அவர்களுக்கு துணையாக இருக்கலாம் என வீட்டில் கூறினார்.. இரண்டு குழந்தைகளை பார்க்கவே காசு இல்லை இதில் அவர்களை பார்த்து கொள்ள வேண்டுமா என வேணி மறுக்க

கிருஷ்ணா சிங்கப்பூர் செல்லும் வரையிலுமே நால்வரும் ஒரே வீட்டில் தான் இருந்தனர்… அவன் அங்கு சென்ற பிறகே தனி வீடு என்பதை சரவணன் மறுக்க மறுக்க வாங்கினான். சிறு வயதில் இருந்தே அத்தை மகள், மாமன் மகள் என்ற உரிமையில் இருவருமே பேசியது இல்லை, கொடியாகட்டும், மகியாகட்டும் உறவுமுறைகளை வைத்து அழைத்தாலும் ஆண்களின் பார்வையும், பேச்சும் தங்கையிடம் பேசுவது போல் தான் இருக்கும்… அது வேணிக்கும், மூர்த்திக்கும் நன்றாகவே தெரியும். அப்படி இருக்க வேணிக்கு எப்படி இந்த எண்ணம் எழுந்தது.. அவர்களின் மேல் கோபம் இருந்தாலும் மற்றொரு புறம் மகியின் மேல் கோபம் வந்தது.. அதற்கு மேல் இவை எதும் தெரியாது இருக்கும் சரவணன் மேல் அத்தனை கோபம் வந்தது…

வீட்டிற்கு வந்ததும் இதை தான் கேட்க நினைத்தான், ஆனால் இருவரும் கோவிலுக்கு கிளம்பி கொண்டிருக்க, அவன் மனமும் கோவிலுக்கு சென்றால் சரியாக இருக்குமென தோன்ற கிளம்பி விட்டான்.. அப்படிக் கேட்காது விட்டதுனால் தான் மீதி கதை தெரிந்தது… சரவணன் என்ன செய்தான் என்ற கேள்விக்கும் விடை கிடைத்தது…

ஆக மொத்தம் சரியாக சென்றிருந்த ஓடையை பாத்திக் கட்டி வெவ்வேறு திசைகளுக்கு அனுப்பி மீண்டும் ஒரே காட்டில் நீரை விடுவது போலானது இவர்களின் கதை, மகி ஒரு புறம் என் அண்ணனின் காதலுக்காக பிடித்த மாப்பிள்ளையை வேண்டாம் எனக் கூறிவிட்டாள் என்றால் இங்கு இவனோ தன் தங்கைக்கு பிடித்த மாப்பிள்ளையை வீடு தேடி சென்று விசாரித்து இருக்கிறான்…

சரவணன் அப்படி விசாரிக்காமல் இருந்திருந்தால் இப்போது அவர்களுக்கு எந்த பிரச்சனையும் வந்து இருக்காது… ஆனால் தனக்கு வந்து இருக்கும் என உறுதியாக நம்பினான்… தங்கையை படுத்தி கொண்டிருப்பது போல தன்னையும் இது போல் செய்யென கூறி இருக்கக்கூடும் என நினைத்தவன் கண்களை திறக்கவும், வண்டி நிற்கவும் சரியாக இருந்தது… சரவணன் வீட்டில் தான் வண்டி நின்றது…

“ப்பாப்பா, நீ இங்கேயே இரு, நான் கிருஷ்ணாவை அவங்க வீட்டுல கொண்டு போயி விட்டுட்டு வரேன்…” என்றான் “சரிண்ணா…” என்றவள் கார் கதவில் கை வைக்கவும்

“சாரி மச்சான் எங்க வீட்டுல இப்படி சொத்துக்கு பைத்தியமா அலைவாங்க நினைக்கல, ஒரு வாரத்திற்கு முன்னாடி இவ சொல்லும் போதே ஏதோ தப்பா இருக்குன்னு நினைச்சு தான் மகிக்கு கால் பண்ணேன் மகி எல்லாத்தையும் சொல்லிட்டா… எனக்கு சந்தேகமே இல்லை நீயும் பூங்கொடியும் விரும்பி இருக்க மாட்டீங்கன்னு தெரியும்…” “அதான் மகுடிக்கு ஆடற ப்பாம்பா இருக்கற என் தங்கச்சியை முதல்ல ப்பார்த்துட்டு அப்பறம் உனக்கு நேர்ல வந்து சொல்லலாம் நினைச்சேன், சொல்லிட்டேன் நினைக்கிறேன் இனி உன் முடிவு…” என்றான் குனிந்து கொண்டே

“ஆனா என் தங்கச்சியை, என் பேர் சொல்லி கார்னர் பண்ணி இருக்கீங்கன்னு நினைக்கும் போது தான்…க்கும், என் மேல தான் தப்பு, உங்களை சொல்லி ஒரு பிரயஜனமும் இல்லை,…”என்றவன் மகியின் தோள் மீது கையைப் போட்டப்படி அங்கிருந்து நகர்ந்தான்.

“அண்ணா, அப்படி இல்லை அவ சொல்றதும் உண்மை தானே பதினைஞ்சு வயசுல இருந்தே உன் ஆசை எல்லாத்தையும் விட்டுட்டு சம்பாதிச்சுட்டு இருக்க, இப்ப உன் காதலும் கிடைக்கலன்னா என்ன ஆவ நீ,..அதான் அண்ணா சரின்னு சொன்னேன்…” என்றாள் குனிந்து கொண்டே “என்கிட்ட கேட்க தோணலயா பாப்பா., நான் உன்கிட்ட அதட்டி பேசி இருக்கேன் தான் ஆனா அடிச்சது இல்லையே,என்கிட்ட என்ன பயம் பாப்பா…என்கிட்ட மனசு விட்டு பேச சொல்ல வேண்டியது தானே பாப்பா., அங்க இருக்க கிருஷ்ணா கிட்ட சொல்லி இருக்க என்கிட்ட ஒரு வார்த்தை சொல்லனும்னு தோணலயா…” என்றான் ஆற்றாமையோடு “இல்லைன்னா, முதல்ல கொடி சொல்லும் போது நம்பிக்கை இல்லை அண்ணா… ஆனா அன்னிக்கு மதியம் கொடியும் நீயும் ஹக் பண்ணிட்டு நிக்கற போல பாத்தேன்… அதான் கொஞ்சம் நம்பிட்டேன் எனக்கு அப்ப உன் ஆசை தா முக்கியமுன்னு தோணுச்சு, அதான் அவங்க சொன்னதுக்கு சரின்னு சொன்னேன்…” என்றாள் குனிந்து கொண்டே, பெருமூச்சுடன்

“அப்பறம் எப்படி…” என கேட்டான் “அவரை பாக்கல தான் ஆனா அவர்கிட்ட இரண்டு தடவை பேசி இருக்கேன் அண்ணா.. அந்த குரல்ல என்னவோ இருந்தது, அப்ப விழுந்தவ தா எழவே முடியல.., அந்த சந்தோசதுல தான் வீட்டுக்கு வந்தேன் ஆனா கொடி சொன்ன பொய்யால எல்லாம் சொதப்பிடுச்சு.இருந்தாலும் மனசு அவரை பாரு பாருன்னு சொல்லும். அப்ப எல்லாம் நீ தான் அண்ணா கண்ணுக்குள்ள வருவ, அப்ப எனக்கு என் ஆசையை விட என் அண்ணன் ஆசை தான் முக்கியமா தோணுச்சு, எனக்குள்ள வந்த ஆசையை அப்படியே விட்டுட்டேன். இன்னைக்கு காலையில நீயும், கொடியும் லவ் பண்ணலன்னு தெரிஞ்சது எனக்கு எப்படி இருந்துச்சு தெரியுமா அண்ணா,மனசுக்குள்ள மிதக்கற ஃபீலிங், என் சந்தோசம் சாமிக்கும் தொத்திக்குச்சு போல நான் அவரை பாக்கலன்னு தெரிஞ்சு அவரை கோவிலுக்கு வர வைச்சிட்டாரு, அப்ப எனக்கு அவர் கண்ணு குறையா இருக்கா என்னனு தெரியல அண்ணா, புடிச்சு இருக்கு ஒருத்தரை பிடிக்க கண்ணு,காது மூக்குன்னு ஏதாவது பாக்க தோனுமா என்ன.,பிடிச்சு இருக்கு அவ்வளவு தான், இதுக்கு பேர் காதலா ன்னு கேட்டா ஆமா காதல் தான் எனக்கு தெரிஞ்ச காதல், இது தான்…” என்றாள் அத்தனை அழுத்தமாக “நீ இவ்வளவு பேசுவியா பாப்பா…” விழி அகலாது கேட்டான்… அவன் அப்படி கேட்டதும் கப்பென வாயை மூடிக் கொண்டாள்… அவளின் அமைதியில் சிரித்தவன்