கலைந்த ஓவியமே – 4

Copyright ©️ 2019 - 2024 Ezhilanbu Novels. All rights reserved. According to Copyright act of India 1957, no part of the stories in this site may be reproduced, or stored in retrieval system, or transmitted in any form or by any means, electronic, mechanical, photocopying, recording, or otherwise, without express written permission of the admin and the authors.
- legal team, Ezhilanbu Novels

அத்தியாயம் 4

“என்ன பாப்பாவா, ஹலோ என்னை பாத்தா எப்படி தெரியுது, பேம்பர்ஸ்ஸா போட்டுட்டு சுத்திட்டு இருக்கற மாதிரி இருக்கா,  பாப்பான்னு சொல்ற…” என எகிறி  நின்றாள் நவினின் தங்கை நிவேதா…

‘இது என்னடா வம்பா போச்சு…’ என்பதை போல் பார்த்து வைத்தவன் “மன்னிச்சுடுங்கமா…” என பணிவாக கூறி முன்னால் நடக்க”என்ன ம்மாவா, ஹலோ…” என சொடக்கிட்டு அழைத்தாள்.

அவள் அழைத்த விதம் அவனுக்கும் கோபத்தை உண்டாக்க சட்டென அவளின் அருகில் சென்றவன் அவளுக்கு மட்டும் கேட்கும் குரலில் நெருங்கி நின்று “அதுக்காக,சாரி டி பொண்டாட்டின்னா சொல்ல முடியும்…” என்றதும் நிவேதாவின் கண்கள் இரண்டும் விரிந்து “யூ…” என அடுத்து சொல்ல வருவதற்குள்

வெளியில் வந்தவனின்  இதழ்கள் என்னவோ “ஏப்பா சாமி, சரியான பஜாரியா இருப்பா போல, வாயை திறந்தா மூடவே மாட்டிங்குது…” என முனுமுனுத்துக் கொண்டாலும் புன்னகை மலர் நன்றாகவே மலர்ந்தது அவனின் இதழ்களில்.

‘சரவணா, என்ன இது சுத்தமா சரியில்ல, நம்ம வீட்டுலயும் பொம்பளை புள்ளைங்க இருக்குன்னு

ஏற்கனவே  புரோக்கர் அனுப்பிய முகவரியை (அட்ரசை) ஒருமுறைக்கு இருமுறை பார்த்தவன் கூகுளின் உதவியுடன்  நவினின் வீட்டை அடைவதற்கு  கிட்டத்தட்ட அவனுக்கு அரைமணி நேரத்திற்கு மேலாகி விட்டது…

சின்ன வீடு தான் ஆனால் வெளிப்புறம் அத்தனை அழகாக இருந்தது. மாடர்ன் ஹவுஸ் என்பார்களே அது போல இருந்தது நவினின் இல்லம்.ஒரு இரண்டாயிரம் இல்லை மூவாயிரம் சதுரடி தான் இருக்கும்…

அதில் இத்தனை அழகாக வீட்டை அமைக்க முடியுமா என்பதிலயே சரவணனுக்கு ஆச்சரியமாக இருந்தது. வீட்டை சுற்றிலும் காம்பவுன்ட் சுவருடன் அமைக்கப்பட்ட கேட் இருந்து.வீட்டிற்கும் கேட்டுக்கும் கிட்டத்தட்ட  நானூறடி இடைவெளி இருக்கும்..

வீட்டின் வலது, இடது புறத்தில் வேப்ப மரமும், தென்னை மரமும் அழகாக வீற்றிருந்தது… வெளியில் இருந்து பார்க்கவே கேட்டை தான்டி உள்ளே  செல்ல வேண்டும் என்ற எண்ணம் அவனுக்குள் எழாமல் இல்லை… இருந்தும் கேட்டின் வாயிலில் இருந்தப்படியே வண்டியின் ஹாரணை அழுத்தினான்.

சில நிமடங்கள் எந்தவித பதிலும் வராமல் போக வண்டியிலிருந்து கிழே இறங்கியவன் ஆள் உயர கேட்டை எட்டிப் பார்த்தப்படி கேட்டின் வலது புறத்தில் இருந்தபெல்லை அழுத்தினான்.

ஆமாம் ப்பா, நவின் ஃப்ரெண்ட்டா ப்பா,…” என்றப்படி கேட்டின் கதவை திறந்து விட்டு உள்ளே வர கூறினார்.

“நவின் ஃப்ரெண்ட் எல்லாம் இல்லைங்க ம்மா, நான் மயிலம் பாடியில இருந்து வரேன் ம்மா…” என்றதும் அவரின் புருவங்கள் மெல்ல சுருங்கி விரிந்து

“அதெல்லாம் வேண்டாமுங்க ம்மா, குடிக்க தண்ணி மட்டும் போதுங்கம்மா…” எனக் கேட்கவும் தான்  வந்தவனுக்கு  தண்ணிக் கூட கொடுக்காது நிற்பது புரிந்தது.

மானசீகமாக தலையில் அடித்துக் கொண்டவர் “வீட்டுக்கு வந்தவங்களுக்கு தண்ணி கூட கொடுக்காம பேசிட்டே  இருக்கேன் பாருங்க. தப்பா எடுத்துக்காதீங்க தம்பி…” என்றவர் அவசரமாக உள்ளே நுழைந்து தண்ணிரை கொண்டு வந்து சரவணனிடம் கொடுக்க, எழுந்து நின்று வாங்கி கொண்டவன் நீரை பருகி விட்டு சிவகாமியின் கையில் சொம்பை கொடுத்தான்.

ஊரில் இருக்கும் அத்தனை பஞ்சாயத்திற்கும் முதலில் நிற்பவன் எதிரில் இருப்பது பெரியவர்களோ, சின்னவர்களோ மனதில் இருப்பதை வெளிப்படையாகவே கூறி விடுபவன் இன்று தன் தங்கையின் திருமணத்திற்கு பேசவே அத்தனை தயங்கினான்…

“அதுக்காகதா ம்மா உங்களை பாத்து பேச வந்தேன்…” என நேராக விசயத்திற்கு வந்தான்…

அவன் பேச வருவது புரியாமல் பார்த்தார் சிவகாமி. அவரின் பார்வையை புரிந்துக் கொண்ட சரவணனோ

அவரின் பார்வையில் தெரிந்த கேள்விகளை அறிந்து கொண்ட சரவணனோ “இல்லைங்க ம்மா நீங்க கொஞ்சம் எதிர் பார்க்கறீங்கன்னு அத்தை சொன்னாங்க… அதான் நேருலயே பேசிட்டு போலாம்னு வந்தேன்., அவ பேருல மூணு, நாலு கோடி பணம் இருக்கும்மா, நூறு பவனுக்கு மேல நகையும் செஞ்சு வைச்சு இருக்கேன், நீங்க எப்படி எதிர்பார்க்கறீங்கன்னு சொன்னா அதுக்கு தகுந்த மாதிரி பண்ண நான் தயாரா தான் இருக்கேன்., ஒருத்தருக்கு ஒருத்தர் பிடிச்சு இருக்கும் போது சாதாரண நகைக்காக ஏன் நல்ல சம்மதத்தை விடனும்னு தான் வந்தேன் மா…” என வாய் கூறினாலும்

இங்கு சரவணனை சொல்லவே வேண்டாம்.. முதலில் அவளின் குரலை கேட்டதுமே கண்டுக் கொண்டான். மீண்டும் சந்திக்க மாட்டோம் என்ற தைரியத்தில் அவளிடம் சற்றே விளையாடி விட்டான். இப்போது அவளின் குரலைக் கேட்டதுமே அல்லு விட்டது அவனுக்கு… பூங்கொடியிடம் கூட இன்றுவரை விளையாட்டாகக் கூட பேசியதில்லை, இன்று ஏனோ இவளின் பேச்சும், செயலும் சிறு வயது குறும்புக்கார சரவணனை வெளிக் கொண்டு வரவும் ஏதோ விளையாடி விட்டான். ஆனால் இங்கே அவளை பார்ப்பான் என சத்தியமாக நினைக்கவில்லை அவன்… அவன் அந்த நினைவிலயே இருக்க நிவேதா பேசியது அனைத்தும் காதில் விழாமல் தான் போனது… அவளின் நல்லா நேரமோ என்னவோ அவள் பேசியது சரவணனின் காதில் விழவில்லை அப்படி மட்டும் அவன் கேட்டிருந்தால் பூங்கொடிக்கு விழுந்த அடியை விட பலமடங்கு கூடுதலாக தான் வாங்கி இருப்பாள். (அடியை திருப்பிக் கொடுத்து இருப்பாள் என்பது வேறு கதை)

(அவ பேசனத நீ கேட்டு இருக்கணும் டா டே))