கலைந்த ஓவியமே 12

Copyright ©️ 2019 - 2024 Ezhilanbu Novels. All rights reserved. According to Copyright act of India 1957, no part of the stories in this site may be reproduced, or stored in retrieval system, or transmitted in any form or by any means, electronic, mechanical, photocopying, recording, or otherwise, without express written permission of the admin and the authors.
- legal team, Ezhilanbu Novels

காதல் என்று வந்துவிட்டால் ஊனம் என்பது காதலிப்பவர்களின் கண்களுக்கு தெரிவதில்லை…

இளஞ்சிவப்பு நிறத்தில் தாவணியும், பச்சை நிற பட்டுபாவாடையும் அணிந்தபடி முகம் முழுக்க சிரிப்போடு வந்து கொண்டிருந்தாள் சரவணமுத்துவின் தங்கை மகாலட்சமி…  அவளுக்கு பின்னால் சரவணன் வர சிவகாமியின் கண்களில் சட்டென மின்னல் வெட்டியது.

“உன் சன்னதியில மறுபடியும் எங்களை சந்திக்க வைச்சு இருக்கன்னா இதுக்கு என்ன அர்த்தம்…” என சிவகாமி மெல்ல முனக “என்ன அர்த்தம் அவங்களும் கோவிலுக்கு வந்து இருக்காங்கன்னு அர்த்தம்…” என நிவேதா சற்றே சத்தமாக கூற, 

சட்டென மகியின் மேலிருந்த பார்வையை விலக்கிய நவினோ கண்மூடி இறவனை பிராத்தனை செய்தான்.

அவள் நினைத்தது போலவே மேனேஜர் நவின் தான் நின்று கொண்டிருந்தான். அவனுக்கு எதிரில் நின்று கொண்டவள் அவன் கண் விழிக்கும் நிமிடத்திற்கு காத்திருந்தாள். கவனம் முழுவதும் நவின் மேல் இருந்ததால் சிவகாமி அவளை தாண்டி சென்றதையும் கவனிக்கவில்லை கிருஷ்ணா அவளின் அருகில் வந்து நின்றதையும் கவனிக்கவில்லை…

இப்போது திருமணத்தை பற்றி என்ன யோசித்து வைத்தீர்கள் என்று கேட்டால் என்ன பதில் கூறுவது என்பதைப் போல் பார்த்து கொண்டிருந்தான்… உண்மையாகவே வேலையில் தன் கவனத்தை சிதற விடுபவனல்ல சரவணன், நிவியை மறக்க வேலையில் கவனத்தை செலுத்தியவன் இலவச இணைப்பாக இவர்களையும் மறந்து தான் போனான்…  எப்படி பேச்சை ஆரம்பிப்பது என்பது போல் தயங்கி நின்றான் ஆனால் சிவகாமி அப்படியெல்லாம் நினைக்கவில்லை போலும்..

அவளோ அவரின் முறைப்பை கண்டுகொள்ளாமல் எதிரில் இருந்தவனை முறைத்து பார்த்தாள். அவன் இவளை கண்டுக் கொண்டால் தானே அவனின் கவனம் முழுவதும் நவினின் மேல் தான் இருந்தது… போட்டோவில் பார்த்ததை விட நேரில் இன்னுமின்னும் அழகாய் தெரிந்தான்… கண் கண்ணாடி அணிந்து இருந்தாலும் அது அவனுக்கு அழகாய் தான் இருந்தது… நெய் குழந்தை போல் கொழுகொழுவென இருந்தாலும் பார்க்க அழககாவே இருந்தான்..  பணத்தின் நிழலில் வளர்ந்தவன் போல் தான் தெரிந்தான். தன் தங்கைக்கும் இவனுக்கும் அத்தனை பொருத்தமாக இருக்கும் என நினைத்தாலும்  ஏதோ ஒன்று சரியில்லை என்பதை போல் தோன்றியது… அவனின் பார்வை  நவினை விட்டு அகலவில்லை.. சில நிமிடங்களுக்குள்  நவினின் கண்ணின் குறைபாடு நன்றாகவே தெரிந்தது…

‘அப்படி என்ன வயதாகி விட்டது என் தங்கைக்கு, பொறுமையாக மாப்பிள்ளை பார்த்தாள் கூட என் தங்கையை கட்டிக் கொள்ள வரிசை கட்டி நிற்பார்கள். போயும் போயும் இவனுக்கா என் தங்கையை திருமணம் செய்து கொடுப்பது… பொன்னில் செதுக்கிய சிற்பம் போல் இருக்கும் என் தங்கைக்கும் கலைந்த ஓவியம் போல் இருக்கும் இவனுக்கும் ஏணி வைத்தால் கூட எட்டாது…’ என நினைத்து கொண்டிருந்தவனின் உடல் நன்றாகவே இறுகி கொள்ள அதனை உணர்ந்த கிருஷ்ணாவோ

“மச்சி,..” என்றழைத்தான். கிருஷ்ணனின் குரலில் சட்டென தன் நினைவிலிருந்து வெளிவந்தவன் “மன்னிச்சிடுங்கம்மா, இன்னும் எங்க வீட்டு பெரியவங்ககிட்ட எதுவும் பேசல, பேசிட்டு சொல்றேன்..” என்றவன் அவரின் பதிலை கூட கேட்காது விறுவிறுவென அங்கிருந்து நகர்ந்தான்…

இப்போதும் அவளின் கண்கள் அவனை உரிமையாக முறைத்து கொண்டு தான் சென்றது..  “எனக்கு என்னமோ இந்த புள்ளை உன்னை வேணுமுன்னே வேண்டாம்னு சொல்லி இருக்கும்னு தோணலை,…” என சிவகாமி சொல்ல நவின் கூட அதை தான் நினைத்தான்… ஏனென்றால் சற்று முன்பு அவள் முகத்தில் வந்து சென்ற அதிர்ச்சி,திகைப்பு, அதற்கு பின் கண்ணீருடன் மெல்லிய புன்னகை அதற்கு பின்னான அவளின் முறைப்பு என நினைத்தவனுக்கு