கலைந்த ஓவியமே 6

தன் மகள் மாநிறத்துடன் இருந்தால் வரன் பார்ப்பதில் சிக்கல் வந்துவிடும் என்று கவலைகொள்கிற பெற்றோரில் ஒருவர் தான் சிவகாமி, தாயே கவலை கொண்டால் . பொதுவெளியில் சொல்லவா வேண்டும் ஏகத்திற்கும் பேசுவது உண்டு.. இதற்கு நிவியின் பதில் என்னவாக இருக்கும் என்றால் பையன் அழகா இருக்கணும்னு பொண்ணு நினைச்சா இப்ப பசங்க பாதி பேருக்கு கல்யாணம் ஆயிருக்காது என கூறுவாள்

***

சிவகாமியின் பேச்சில் மனம் முழுவதும் உலை கனலாக கொதித்து கொண்டிருந்தது நிவேதாவுக்கு,

“புள்ளை மாநிறத்துல இருக்கறதுனால நகைநட்பு அதிகமா எதிர்பார்க்கறாங்க தம்பி…” என சிவகாமி கூறியது இப்போதும் காதில் கேட்டுகொண்டே இருந்தது அவளுக்கு…

மாநிறமாக இருப்பது இவளின் தவறா என்ன?, பெற்றோர் எப்படி இருப்பார்களோ அதேபோல் தான் இருக்கிறாள் இதில் இவள் தவறு என்ன இருக்கிறது???

மாநிறமாக இருப்பதால் தான் இருபத்தி ஐந்து வயதாகியும் வரன் அமையவில்லை என சிவகாமி வருத்தப்பட்டு பேசுவதெல்லாம் இவள் மனதை காயப்படுத்தாமல் இருந்ததில்லை, ஒவ்வொரு முறையும் வீட்டுக்கு வருவோர் போவோரிடமும் இவள் மாநிறமாக இருப்பதால் வரன் அமையவில்லை என புலம்புவது இன்றுவரை நடந்து கொண்டு தான் இருக்கிறது. அதெல்லாம் பல சமயம் காதில் வாங்கி கொள்ளாவில்லை என்றாலும் சில சமயம் மனம் ரணப்பட்டு தான் போகும்.

இதில் தன் மீது என்ன தவறு இருக்கிறது நான் என்ன செய்தேன் என குமுறிக் கொண்டிருந்தவளின் மனமோ ‘அதே தான் உன் அண்ணனுக்கும், உன் அம்மா உன் நிறத்தை மட்டும் தான் சொல்லுது. ஆனா நீ ஒவ்வொருத் தடவையும் அவனோட குறையை குத்திக் குத்தி காமிச்சிட்டு இருக்க…’ என சரியாக கேள்வி எழுப்ப,

முகத்தை அழுந்தி துடைத்து கொண்டவள் ‘அவனுக்கு கண்ணு தான் அப்படி, மத்தபடி அவன் பையா பட கார்த்தி மாதிரி அழகா இருக்கான்… அதுவும் கண்ணாடி போட்டுகிட்டா கண்ணு மாறு கண்ணா இருக்கறது கூட தெரியாது, ஆனா நான் அப்படியா, விருமன் பட ஹீரோயின் மாதிரி மாநிறமா தானே இருக்கேன்..’ என மனதிற்கு பதில் கொடுக்க

இதழ்களின் விரிப்பில் இதுவரை இருந்த கோபம் சட்டென மாயமாய் மறைந்து போக தன்னாலேயே தாயினை தேடியது அவளின் கண்கள்..

வீட்டு வாசலிருந்து விறு விறு வென வீட்டிற்குள் நுழைந்த சிவகாமியை பார்த்தவள்

(அவளைப் பொறுத்தவரை சரவணனை திட்டியதில் தவறே இல்லை, வரதட்சணை கேட்பது எவ்வளவு குற்றமோ அதே போல் தானாக வந்து பெண்ணிற்கு வரதட்சணை கொடுக்கிறேன் எனக் கூறுவதும் குற்றம் தானே… இவர்களை போல பெண் வீட்டார்கள் விருப்பட்டு மகளுக்காக கொடுத்த பொன்னும், பொருளும் தான் இப்போது வரதட்சணை என்ற பெயரில் முடிந்திருக்கிறது… இருப்பவர்கள் கொடுக்கிறார்கள் இல்லாதவர்கள்??? இன்றும் சில கிராமங்களிலும், நகரங்களிலும் மதிப்புள்ள படிப்பை மட்டுமே நகைகளாக அணிந்திருக்கும் பெண்கள் தான் இருக்கிறார்கள் அவர்களிடம் வெறும் பணக் காகிதங்களையும், தகரங்களையும் எதிர்பார்ப்பது எந்தவிதத்தில் சரியாகும்…)))

நிவேதா பதில் கூறியிருந்தால் சிவகாமி அப்படியே விட்டு இருப்பாரோ என்னவோ, ஆனால் அவள் அமைதியாக இருந்தது இன்னுமின்னும் அவருக்கு கோபத்தைக் கிளற

“பையன் சுமாரா இருந்தாலும் புள்ளை மாநிறமா இருக்க கூடாதாம்… மாநிறமா இருக்குன்னு சேர்த்து பவுன் போட சொல்றாங்க… சேர்த்து போட்டா கருப்பா இருக்கறவ செவந்துடுவாளா (சிவந்து)., காசு பணத்துக்கு எப்படியெல்லாம் பிள்ளையை கொற (குறை) சொல்ல வேணும்னு இருக்கானுங்க போல., இப்படியெல்லாம் வரவன் போறவன் எல்லாரும் சொல்றாங்கன்னு தான் நல்லா சாப்பாடு டி நல்லா சாப்பாடு டின்னு சொல்றேன் கேட்டா தானே…” என சிவகாமி கூறியதும் மூக்கு விடைக்க அவரை முறைத்தாள் நிவேதா…

“ஆமா அவனுக்கு கியுல நிக்குது,…” என மனம் கவுண்டர் கொடுத்தது.. மட்டுமல்லாமல் முன்னால் சிவகாமி கூறியதற்கும் கவுண்டர் கொடுத்தபடி தான் இருந்தது..

அவர் பேசுவதில் டாட்டா காட்டிவிட்டு சென்ற கோபம் தற்போது டென்ட் போட்டு அமர்ந்து கொண்டது அவளின் தலையில்… கோபத்தில் பொத்தென படுக்கையில் விழுந்தவளுக்கு சில நிமிடங்களில் கண்கள் சுழற்றி கொண்டு வர, சிவகாமி பேசுவதெல்லாம் மெல்லிசையாய் காதில் கேட்க சிறிது நேரத்தில் உறங்கி போனாள்…

*** ஆயிரமாயிரம் குழப்பங்கள் இருந்தாலும் மெல்லிய சாரல் போல் ஓர் உணர்வு அவனின் கோபத்தை கண்ணாடி போல் தகர்தெறிவது போல் தோன்ற சட்டென திரும்பி வீட்டின் வாசற்கதவை பார்த்தான்… அவள் இல்லை, ஏனோ அவளின் மேல் கோபம், ஏற்கனவே இறுகியிருந்த முகம் இப்போது பாறையை போல் இறுகியது…

‘இது தேவை இல்லாத ஆணி, அந்த புள்ளை நல்லா படிச்சு இருக்கு, நீ பாத்தவது கூட ஒழுங்கா முடிக்கல, என மனம் ஒரு புறம் கூற, அதுவும் சரியென தோன்ற மனதில் தோன்றிய அந்த உணர்வை தனக்குள்ளேயே புதைத்துக் கொண்டவன் வாகனத்தை உயிர்ப்பித்தான்.வழியெங்கும் மனதில் குழப்பங்களும் கேள்விகளுமே நிறைந்திருந்தது..

‘ இந்த அத்தை ஏன் இப்படி பாண்றாங்க, நம்மகிட்ட பையன் வேண்டாமுன்னு சொல்றான்னு சொல்லிட்டு, பையன் வீட்டுல பொண்ணு வேண்டாம்னு சொல்றதா சொல்லி இருக்காங்க, ஒருவேளை பையனை பிடிக்கலன்னு சம்மதத்தைத் தட்டி விட நினைச்சு இருப்பாங்களா, அப்படியே இருந்தாலும் ஏன் நம்மகிட்ட பொய் சொல்லணும், தைரியமா உண்மையைவே சொல்லி இருக்காலமே, பையன் வேண்டாம்னு சொன்னா என்ன சொல்ல போறோம்…” என நினைத்தபடி வாகனத்ததில் சென்று கொண்டிருந்தவனின்  மனமோ மீண்டுமொரு முறை சிவகாமி கூறியதை அசைப்போட்டது.

“அம்மா,அம்மா…” என்ற குரலில் வீட்டிலிருந்து வெளி வந்தார் வேணி…கிட்டத்தட்ட பத்து பேர் இருப்பார்கள் சரவணனின் வீட்டிற்கு வேலைக்கு வந்திருப்பார்கள் போல என யூகித்து கொண்டவர் அவர்களை என்னவென கேட்க

“மாடியில இருக்கற கிழங்கு தான் மருந்து போட்டு உலர்த்தி வைச்சது எடுத்துட்டு போங்க…” என கூற தயங்கி நின்றார் முன்னால் வந்து பேசியவர் “என்ன துரை அப்படியே நிக்கற,..” என அதட்ட “தம்பி வீட்டு முற்றத்தில இருக்கறது தான் எடுக்கணும்னு சொன்னதா நாபகம்மா (ஞாபகம்)…” என துரை தயங்கிக் கொண்டே கூறினார்… ” எனக்கு தெரியாதா, ஒழுங்கா நான் சொன்னதை செய்…” என வேணி கட்டளையாக சொல்ல, அதற்கு மேல் அவர்களும் பேசவில்லை… ******* தன் இரண்டு சக்கர வாகனத்தை வீட்டின் வாசலில் நிறுத்தி விட்டு வீட்டிற்குள் நுழைந்தான் சரவணன்.சரவணனின் வீடு அந்தக்கால வீட்டைப் போல் பெரிய வீடு, வீட்டின் முற்றத்திலயே மஞ்சள் கிழங்குகள் காய வைத்தபடி இருக்க, மாடியிலிருந்து மஞ்சள் மூட்டைகளை கொண்டு வந்தப்படி இருந்தனர் வேலையாட்கள்… ‘

“நான் வேற வீட்டுல இல்லை, கிழங்கு விதைக்கு மருந்து போட்டதை எடுத்துட்டு போறாங்களா இல்லையான்னு தெரியலையே..’. என நினைத்தவன்

எப்போது சரவணனின் வேலை இது தான் விதைப்பதற்கு முன் விதை கிழங்குகளை எமிசான் மருந்து கலந்து விதை வைத்து விடுவான். ஒரு கிராம் எமிசான் மருந்தினை ஒரு லிட்டர் தண்ணீரில் கரைத்து, அதில் விதை மஞ்சளை 10 நிமிடம் ஊறவைத்து, பின் நிழலில் உலர்த்தி மாடியில் காய வைத்து விடுவான். அதனால் கிழங்கு அழுகல் அதிகம் இருக்காது அதை பற்றி தான் மேலே கூறியது.

ஸ்டோரில இரண்டு ஹீரோ ,இரண்டு ஹீரோயின்… கொஞ்சம் அட்ஜஸ்ட் pannikonga… yennaa நான் இன்னும் மகி,நவினை காட்டவே இல்லை அப்பவே purinjukonga இன்னும் அவங்க பார்ட் வரல… ஜஸ்ட் 6 ud thaan poyi irukku so. அப்பறம் இழுக்கர போல இருந்தா சொல்லிடுங்க… விமர்சனங்களும் கேள்விகளும் வரவேற்க படுகின்றது…