கலைந்த ஓவியமே – 15

உருவக்கேலி.. நம்ம சமுதாயத்தில் தொடர்ந்து வர கரையான். நவின் உருவத்தை கேலி பேசறது தப்புன்னு தெரியாம சிலர் பேசறாங்கன்னா, அது தப்புன்னு தெரிஞ்சும் அதுக்கு என்னங்கற மெத்தனத்தால இருக்கற சிலர்ல நம்ம நிவேதாவும் ஒருத்தி.. நிவேதா எத்தனை கேலிகள் பேசினாலும் கண்டுக் கொள்ளாமல் தான் இருப்பான் அவளிடம் பதிலுக்கு பதில் பேச மாட்டான் அது தான் அவனோட நாசுக்கான பதில்.

ஹாஹன் அப்ப முதல் எபில அவன் பேசனதுக்கு என்ன ரியாக்ட் பண்ணான் என கேள்விகள் எழுப்புவது புரிகிறது. அவள் பேசும் போது அதை அவன் கடந்து தான் சென்றான். அவளின் முன் கோபமோ அழுகையோ இல்லை வேறு எந்த உணர்வையும் அவன் காட்டிக்கவே இல்லை, இது தான் அவளுக்கான சிறந்த பதில்.

இந்த உருவக் கேலி நம்ம வீட்டுல இருந்து தான் ஆரம்பிக்குது… முடிஞ்ச வரைக்கும் நம்மளும் நம்ம பசங்களுக்கு இது போல பேசக் கூடாதுன்னு ஆரம்பித்தில் இருந்தே சொல்லிக் கொடுப்போம்… சிறு மாற்றத்தை கூட நம்மில் இருந்து ஆரம்பிப்போம்… ##########

கோவில் சன்னிதியில் அமர்ந்திருந்த சிவகாமியின் அருகில் அமர்ந்தவனோ “போகலாமா அம்மா…” என்றான்.

“போகலாம் தம்பி, அவ எங்க…” என்றார் கண்களால் மகளை தேடியப்படி”என் பின்னாடி தான் வந்தாலே…” என்றவனும் கோவில் வாசலில் கண் பதிக்க

“அங்க இருக்கா பாருங்க…” என கை அவள் வரும் திசையை கை காட்டினான் … சாதாரண சுடிதார் தான் அணிந்து இருந்தாள் ஆனால் அதுவே அவளுக்கு பொருத்தமாக இருந்தது… “

இன்னைக்கு குழந்தை அழகா இருக்கால்ல தம்பி…” என்றார் சிவகாமி

“சொல்லுங்க அண்ணி,..” என்றாள்.”அண்ணா உங்களுக்கு கால் பண்ணான், நீங்க எடுக்கலயாம், அவன்கிட்ட பேசிடுங்க…” என சிரிப்போடு நிவேதா சொல்ல முகத்தில் தோன்றிய சிவப்பை மறைத்தப்படி “ம்ம்..” என தலையாட்டினாள்.

ஹ்ம்ம்..ம்ம்ம்ம்ம்
ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்.ம்ம்ம்

மெல்லிசையே என் இதயத்தின்
மெல்லிசையே
என் உறவுக்கு இன்னிசையே
என் உயிர் தொடும்
நல்லிசையே

“உங்களுக்கு கால் வந்துட்டே இருக்கு அக்கா…” என்றான் வெறுப்பாக, அவனுக்கு போன் இனி கிடைக்காதோ என்ற கவலை போல் “சரி நான் பேசிட்டு தரேன்…” என சிறுவனிடம் கூற, மறுபடியும் தருவாங்க போல என நினைத்தவன் முகம் முழுக்க சிரிப்போடு அங்கிருந்து நக்ர்ந்தான்… “அண்ணா தான் கால் பண்றான், பேசுங்க அண்ணி,..” என நிவேதாவும் அங்கிருந்து செல்ல, அழைப்பை ஏற்று காதில் வைத்தாள் மகிமா என்கிற மகாலட்சுமி.

“சரி இருங்க வரேன்…” என்றவள் மாடியை நோக்கி நடந்தாள்.

“என்னாச்சு ஏன் உங்க முகம் சோர்ந்து இருக்கு…” எனக் கேட்க “எனக்கு கொழப்பமா (குழப்பமா) இருக்கு மகி, நான் இந்த நேரத்தில இப்படி நினைக்கறது தப்பா சரியான்னு கூட தெரியல, ஆனா நம்ம கல்யாணத்துக்கு முன்னாடி இருந்தே உன்கிட்ட கேட்கணும் தவியா தவிக்கிறேன், அதுக்கு சரியான சந்தர்ப்பம் அமையல, இதுக்கு மேலயும் கேட்காம இருந்தா நமக்கு தான் ஃபீயூசர்ல பிராப்ளம் வரும்…” என்றான். அவனை என்னவென்பது போல் பார்த்தாள்.

“இதுக்கு என்ன அர்த்தம், முதல்ல சரின்னு சொன்னாய், அப்பறம் வேண்டாம்னு சொன்னாய், ஏன்?? எனக்கு புரியல, அப்ப பிடிக்காத என்னை இப்ப மட்டும் எப்படி பிடிச்சுது…??? இப்பவும் நீ சொன்ன குறை என்கிட்ட இருக்க தான் செய்யுது., நீ சொன்ன மாதிரி ஆள் உயர கண்ணாடி முன்னாடி தான் நின்னிட்டு டெய்லி என் முகத்தைப் பார்த்துட்டு தான் இருக்கேன்.என்கிட்ட துளி கூட மாற்றம் இல்லை, குண்டா, கண்ணு ஒரு மாதிரி அசிங்கமா…”என முகம் இறுக சொல்ல சொல்ல

சிறிது நேரத்திற்கு முன்பு இருந்த சந்தோச உணர்வு இப்போது அப்படியே வடிந்ததை போல் உணர்ந்தாள். நவின் தன்னை எப்படியாவது வெறுக்க வேண்டும் என்ற எண்ணத்தில் தான் அன்று அப்படி பேசிவிட்டு வைத்தாள். ஆனால் தான் பேசிய வார்த்தைகள் இப்போது இந்த நேரத்தில் தன்னையே பழிவாங்கும் என அவள் நினைக்கவில்லை.

சிறிது நேரத்தில் சரவணன்,வேணி,கிருஷ்ணா, பூங்கொடி, மூர்த்தி அனைவரும் மேலே வந்து இருந்தனர்.

அவனிடம் எதுவும் பேசவில்லை கண்மூடி தன் அண்ணனின் மார்ப்பில் சாய்ந்து கொண்டவள் சரியென தலையாட்டினாள். அடுத்த நாள் காலை மீண்டும் பரபரப்பு,மணமேடையில் நவின் இருக்கும் இடத்தில் கிருஷ்ணன் இருந்தான், இதழ்களைக் கடித்து அழுகையை அடக்கி கொண்டவளுக்கு அவளையும் மீறி ஒரு கேவல் வெளிவர நிஜத்திலும் அழுது விட்டாள்…

தான் இருக்கும் இடம் என்ன என்பதை உணவரவே சில நிமிடங்கள் தேவைப்பட்டது அவளுக்கு. விழிகளை உருட்டி உருட்டி திருத்திருவென பார்க்கும் மகியிடம்”என்ன டா என்னாச்சு??…. கால் ரொம்ப வலிக்குதா??…” மீண்டும் சரவணன் கேட்க, அப்போது தான் இவ்வளவு நேரம் நடந்த அனைத்தும் அவளின் கனவு எனப் புரிந்தது…